قابی دارم از جنس پاكی، شیشهاش زلالتر از اشك شب. كدام تصویر را در آن بگذارم؟
تمام تصویرهای زندگیام را روبه رویم ریختهام. همگی فریاد میزنند: «ما را قاب كن و به دیوار دلت
بزن!» ماندهام كدامشان را قاب كنم. به آنها میگویم: «سادهترین و زلالترین شما را قاب میگیرم تا.